We weten dat leeftijdgenoten, ouders en andere volwassenen rolmodellen zijn voor kinderen en jongeren op weg naar volwassenheid. Toch wordt in onze huidige maatschappij de verantwoordelijkheid voor de opvoeding bij na uitsluitend bij individuele ouders gelegd. Het wordt hun persoonlijk aangerekend als zij er niet voor honderd procent in slagen om die verantwoordelijkheid te dragen. Tegelijkertijd nemen professionals en overheden ouders niet altijd serieus als het niet goed gaat. Of ze verwijten hun zelfs een gebrek aan betrokkenheid. Alsof ouders niet het beste willen voor hun kinderen en ertoe willen doen in de samenleving. Juist in moeilijke omstandigheden, zoals armoede, schulden, ziekte of een slechte woonsituatie, is steun van andere volwassenen essentieel om te voorkomen dat de zorg voor het gezin de ouders boven het hoofd groeit. Maar samen opvoeden met familie, buren en club- of geloofsgenoten is niet meer vanzelfsprekend, ook niet voor mensen die dat nog kennen uit hun eigen jeugd.
Lees hier het artikel of de complete PIP via Pedagogiek Digitaal of word abonnee.
