Praten over seksueel misbruik geeft kinderen geen trauma, de stilte wel.
Seksueel misbruik is vaak eenzaam leed. Slachtoffers durven er niet over te praten en hulpverleners vinden het moeilijk ernaar te vragen. Meldcodes en het vlaggensysteem geven richting, maar zijn geen oplossing voor de werkelijke drempel: het gesprek aangaan over seksueel misbruik. Hoe kunt u op een laagdrempelige manier vragen naar seksueel misbruik bij kinderen? Wat moet u juist wél en juist niét zeggen? Wat doet u als uw vermoeden lijkt te kloppen? En hoe communiceert u met de ouders? ​