Pedagogiek
in praktijk

Vrijheid van onderwijs en artikel 23

Dat we dit jaar het honderd jaar Vrijheid van onderwijs vieren laat onverlet dat er al jaren fel over artikel 23 van de Grondwet wordt gediscussieerd. Terwijl alle relevante adviesorganen van de overheid in de afgelopen jaren van oordeel waren dat er echt iets moet gebeuren, hebben kabinetten - van welke samenstelling dan ook - de vingers er niet aan durven branden. Het meest gehoorde argument voor verandering is dat de wereldwijd unieke organisatie van het onderwijs misschien wel bij de Nederlandse samenleving van de jaren vijftig van de vorige eeuw paste, maar beslist niet bij haar multiculturele verschijningsvorm van 2017, maar er is meer. Toch lijkt het erop dat het voorstel voor wijziging van de wet, dat door staatssecretaris Dekker van Rutte II naar de Kamer werd gestuurd, door het nieuwe kabinet verdedigd gaat worden. Het voornemen tot modernisering is in het regeerakkoord van het kabinet Rutte III opgenomen
Vrijheid van onderwijs en artikel 23

Op 12 december is er het middagsymposium  DE GELUKKIGE SCHOOL of de vrijheid om een ideale school op te richten.

Bas Levering (hoofdredacteur PiP, oud-lector Algemene Pedagogiek) opent met een nadere toelichting op het belang van de vrijheid van onderwijs, maar hij zal ook duidelijk maken dat in het voorstel dat nu voorligt de kool en de geit worden gespaard. Hij zal laten zien dat als het om burgerschapsvorming- en onderwijs gaat de voorstellen van het kabinet reactionaire trekken vertonen.

Jacomijn van der Kooij, van de Vereniging voor Katholiek en Christelijk Onderwijs (Verus), die in de afgelopen jaren Artikel 23 in de huidige vorm hartstochtelijk verdedigd heeft, zal dat opnieuw doen. (De invoering in 2006 van de wettelijke verplichting om in het onderwijs aan burgerschap aandacht te besteden werd door de Besturenraad - de voorganger van Verus - als aantasting van de vrijheid van onderwijs gekwalificeerd).

Casper Hulshof (Onderwijswetenschappen, Universiteit Utrecht) zal laten zien dat de noodzakelijke basisaannames  van een groot aantal door de overheid bekostigde scholen de toets van de wetenschappelijke kritiek niet kunnen doorstaan. Er worden nog altijd nieuwe scholen tot het systeem toegelaten, zoals de iPadschool, maar moet dat nu worden toegejuicht, of juist bestreden?

Astrid Schutte vertelt het bijzondere verhaal van de geschiedenis van Iederwijs, een onderwijsinitiatief dat in de periode 2002 tot 2013 tot grote bloei kwam. Die geschiedenis laat zien hoeveel ruimte Artikel 23 biedt. Wat voor conclusies moeten we trekken uit het feit dat het met de kinderen die het onderwijs volgden helemaal niet slecht gaat? De geschiedenis van Iederwijs wordt tijdens het symposium in boekvorm gepresenteerd.

Jelmer Evers (Leraar geschiedenis Unic) zal ten slotte tonen hoe het zogenaamde Nieuwe Leren, dat in de jaren negentig breed in het voortgezet onderwijs werd ingevoerd, maar op heel veel kritiek kon rekenen, na aanpassingen is geëvolueerd tot een onderwijsconcept dat de 21ste eeuw aankan. 

Meer informatie hierover op de onderwijssymposia-website



Naar homepage